Een tijdje terug had ik een functioneringsgesprek met mijn leidinggevende op de Hanzehogeschool. Dapper en geanimeerd liepen we het formulier bij langs. ‘Wat zijn je doelen?’. Dat is een lastige vraag. In veel organisaties worden er ook nog eisen gesteld aan de formulering van het doel: SMART graag. Jaap Peters schreef daar een mooi stuk over waarin hij een alternatief aandraagt voor SMART: SMILE:
* Story: zit er een verhaal achter of zijn het losse flodders. Echte verhalen ordenen de chaos!
* Mission driven: gaat het ergens over of ben je alleen met je eigen subsysteem bezig?
* Intelligence: is er nagedacht over de vraag achter de vraag of ga je alleen voor de korte termijn winst?
* Love: zonder liefde voor het vak lukt het niet, alleen een voorliefde voor geld is echt niet genoeg.
* Empowered: Levert het ons energie op of kost het alleen maar een berg energie?
Doelen worden vanaf de basisschool gebruikt en ook in het dagelijks leven vertellen we elkaar wat we van plan zijn: ‘ik ga voor mezelf beginnen’, ‘ik ga de marathon lopen’, ‘ik ga een boek schrijven’ en ga zo maar door. Ook in de wereld van innovatie en ondernemerschap(sonderwijs) is het adagium: schreeuw het van de daken, deel je verhaal! Maar, wat is eigenlijk het effect van het vertellen van je doel en is dat positief? Derek Sivers legt uit dat het niet slim is. Bij het vertellen gaat een groot deel van de kick al verloren en is het daadwerkelijk realiseren en het gaan doen verder weg dan voor het openbaar maken. Dus. Ssssst… Niet vertellen!