“Entrance is the hotspot of applied sciences for businesses and innovations. It has the facilities, technologies and the best possible network to develop plans into the energy products and services the energy market demands”. Daar was ik dus gisteren om samen met Hielke Hekman namens de Hanze een workshop te geven over ondernemend gedrag met een vleugje design thinking. Studenten van verschillende opleidingen die samen of alleen werken aan innovatieve projecten in de energiesector. De studenten zijn nu een paar weken onderweg en zitten in de opstartfase. Ze delen het gebouw met medewerkers van alle interessante partners die meedoen en hebben alle faciliteiten om aan de slag te kunnen. En, dat doen ze. Een van de onderwerpen was het praten met stakeholders. Of eigenlijk ging het over het niet praten met stakeholders. ‘project is nog niet helder’, ‘we zijn nog niet klaar’, ‘nog niet aan gedacht‘ of ‘we weten nog niet precies wie we nodig hebben’. Praten met stakeholders, gebruikers, klanten en deskundigen doe je juist om richting te vinden en helderheid te krijgen over mogelijke richtingen. We hebben ze daarom laten werken met het prachtige model van effectuation van Saras Sarasvathy. Dit model is gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek naar gedrag van ondernemers in de opstartfase van een idee. De succesvolle ondernemers in het onderzoek startten vrijwel onmiddellijk met het benaderen van stakeholders. dat doen ze met halve ideeën, een open mind en heel veel vragen. Ze verkopen geen oplossing maar zijn het leren wat de behoeften en belangen zijn van allerlei partijen. Zo ontstaat co-creatie en krijg je vaart in je project, idee, dienst of onderneming.
Maar, het niet praten met stakeholders viel op. Waar heeft dat mee te maken? ‘onze vragen zijn nog niet goedgekeurd’, ‘we weten nog niet precies waar we op moeten richten’, ‘we weten niet wat onze opdrachtgever precies verwacht’ of ‘ons plan van aanpak is nog niet klaar‘. Wat we vaak leren is dat we eerst moeten richten en dan mogen schieten. En dat is belangrijk voor veel situaties. Of eerst drie keer richten en dan schieten. Of in het ergste geval alleen maar richten en nooit schieten. Bij innovatie is het daarom goed de volgorde eens bewust te veranderen van Ready, aim, fire naar, Ready, Fire, aim! Zo sta je toe dat je leert van gesprekken en ontmoetingen en dat de koers door die input onderweg ook kan veranderen. Daar is geen plan van aanpak tegen bestand. En dat is maar goed ook. Luister maar eens naar Saras Sarasvathy.